برای درک بهتر داستان مرگ #چایکوفسکی و آخرین سمفونی او (پاتتیک) لازم است تا حدودی با زندگی او آشنا باشیم.
چایکوفسکی یکی از بزرگرترین و تاثیرگذار ترین آهنگسازان تاریخ موسیقی بود، با این حال زندگی اش فراز و نشیب های بسیار داشت و درد و غم بسیاری را تحمل می کرد. شایعاتی درباره روابطش، ترس ها و فوبیاهایی که ذهنش را مشغول کرده بود، فشار زیادی بر او وارد می کرد.
سمفونی شماره شش، آخرین اثر چایکوفسکی است. سه موومان ابتدای آن فضایی درخشان و خوش بینانه دارند، اما آخرین موومان آن بسیار متفاوت است، فضایی مالیخولیایی و سرشار از اندوه و سوگواری.
حتی پایان این سمفونی نیز با باقی آثار او متفاوت است و بر خلاف پایان هیجان انگیز دیگر سمفونی ها، به آرامی و در سکوت حل می شود.
چایکوفسکی این اثر را درست ۹ روز قبل از مرگش به روی صحنه برد و رهبری کرد. او در تاریخ ۶ نوامبر ۱۸۹۳ و در سن ۵۳ سالگی از دنیا رفت.
دلیل رسمی مرگ او، نوشیدن آب آلوده و ابتلا به وبا اعلام شد، اما بسیاری دیگر همچنان بر این باورند که مرگ او به دست خودش صورت گرفته و سمفونی آخر او نیز نامه ی خودکشی او بوده است…
هفتم ماه مه، زادروز دو آهنگساز بزرگ رمانتیک، برامس و چایکوفسکی است
یوهان برامس یکی از بزرگترین موسیقیدانان دوره رمانتیک است، او آثار بسیاری در ژانر های مختلف موسیقی کلاسیک (به جز اپرا و باله) تصنیف کرد و موسیقی پژوهان از سه «ب» در تاریخ، یعنی #باخ، #بتهوون و #برامس به عنوان سه آهنگساز بزرگ نام برده‌اند.
او در هفتم ماه مه ۱۸۳۳ در شهر هامبورگ آلمان در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی موسیقی را نزد پدرش که نوازنده کنترباس بود فرا گرفت.
او مانند اکثر موسیقیدانان بزرگ، ابتدا فراگیری پیانو را آغاز کرد و تصمیم داشت پیانیست درجه یکی باشد.
آشنایی با #روبرت_شومان و #کلارا_شومان (دو موسیقیدان بزرگ آلمانی) در زندگی و پیشرفت موسیقی او بسیار تاثیر داشت، هر دوی آنها از موسیقی برامس حمایت کرده و آثارش را می ستودند.
گرچه او هرگز به عنوان یک پیانیست به موفقیت دست نیافت، ولی در سال ۱۸۶۲ بطور دائم در وین اقامت نمود و بر آهنگسازی تمرکز کرد. سرانجام برامس به شهرت رسیدو به یک آهنگساز بزرگ تبدیل شد.
موقعیت او باعث می شد دختران زیادی به او علاقمند بشوند ولی برامس نیز مانند بتهوون هرگز ازدواج نکرد،
حتی پس از مرگ روبرت شومان، با توجه به علاقه ای که به کلارا داشت نیز موفق به ازدواج با او نشد.
در سال ۱۸۹۶ هنگامی که کلارا شومان به بستر مرگ افتاد، اندوه او در غالب اثری محصورکننده به نام «چهار اثر جدی»، که بر متن‌هایی از کتاب مقدس ساخته بود، تجسم یافت. در هفتم مارس ۱۸۹۷ برای شنیدن اجرای سمفونی چهارم خود به سختی در تالار کنسرت حضور یافت و حضار و نوازندگان ارکستر از او ستایشی عظیم به عمل آوردند. کمتر از یک ماه بعد برامس در شهر زنترالفریدهف (قبرستان مرکزی) در شصت و چهار سالگی به خاک سپرده شد.
پیوتر ایلیچ #چایکوفسکی بدون شک یکی از مشهورترین آهنگسازان دوره رمانتیک است و بیشتر مردم دنیا با باله ها و سمفونی های مشهور او آشنا هستند.
چایکوفسکی در ۷ مه سال ۱۸۴۰ در وتکینسک روسیه به دنیا آمد. خانواده چایکوفسکی وضعیت مالی مناسبی داشتند، پیوتر خردسال عادت داشت که گاه‌وبیگاه پشت پیانو بنشیند و ضمن بازی، صدای آن را دربیاورد.
علی‌رغم استعداد سرشار پیوتر در زمینه موسیقی، پدر و مادر چایکوفسکی تصمیم گرفتند که او را به مدرسه حقوق بفرستند. او تا نوزده سالگی درس حقوق خواند و پس از آن کارمند دولت شد. در آن زمان فرصتهای بسیار کمی برای تحصیل موسیقی در روسیه وجود داشت، و وقتی این فرصت برای او دست یافت که او بیست و یک ساله بود و دیگر کم و بیش برای یادگیری موسیقی دیر بود.
او توانست وارد اولین دانشگاه موسیقی روسیه شود و در مکتب موسیقی آنتون روبنشتاین در کنسرواتور سن‌پترزبورگ به تحصیل بپردازد. پیشرفتش در موسیقی چنان برق آسا بود که پس از پایان دوره هنرستان، در هنرستان جدید مسکو به مدت دوازده سال به تدریس پرداخت.
آثار متعددی از او از جمله 6 سمفونی، کنسرتو ویولن، کنسرتو پیانو، اپرا، باله های بسیار معروف و … به جا مانده است.
او اولین آهنگساز روس بود که تأثیری تاریخی و بین‌المللی در جهان داشت . یکی از این حضورها به مناسبت افتتاح تالار کارنگی در نیویورک در سال ۱۸۹۱ بود. او در سال ۱۸۸۴ مورد احترام و تشویق امپراتور الکساندر سوم قرار گرفت و در پایان دهه ۸۰ به دریافت جایزه حقوق مادام العمر نایل گشت.
چایکوفسکی در ۶ نوامبر ۱۸۹۳ تنها ۹ روز پس از اولین اجرای سمفونی ششم (پاتتیک) در ۵۳ سالگی در شهر سن پترزبورگ درگذشت.
درباره مرگ او داستان های متفاوتی وجود دارد. برخی می گویند که از طریق آب آلوده بیمار شده و برخی باور دارند که او با خودکشی به زندگی خویش پایان داده است.
source: 52composers,wikipedia,harmonytalk
در ادامه چند اثر از این دو آهنگساز بزرگ را می شنویم
یوهان برامس: رقص مجار شماره 1 و 17
پیوتر ایلیچ چایکوفسکی: رقص روس از باله ی دریاچه قو
پیوتر ایلیچ چایکوفسکی: کنسرتو ویولن در ر مینور موومان دوم با اجرای یاشا هایفتز
