در میان فیلم های کوئنتین تارانتینو ، پالپ فیکشن به دلیل شیوه روایت غیر خطی، شکستن زمان و نادیده گرفتن منطق سینمای کلاسیک، اهمیت ویژه ای دارد.
پالپ فیکشن یا پالپز، به معنای داستان های جذاب و عامه پسندی است که در دهه های بیست تا پنجاه میلادی در مجله های ارزان قیمت آمریکا منتشر
می شد، و این فیلم نیز ادای دینی به آن نوع ادبیات و فیلم ها است
موسیقی این فیلم کاملا انتخابی بوده و توسط خود کارگردان انتخاب شده است. تارانتیو عشق و قدرشناسی خاصی نسبت به موسیقی دهه ۶٠ و ٧٠ و
ژانر های موسیقی آن دوره دارد، و موسیقی این فیلم در واقع کلکسیونی از ترانه های پاپ، سول و راک اند رول است که در آن دهه ها
مطرح بودند و تارانتیو بر اساس علاقه شخصی خود آن ها را در صحنه های مختلف فیلم قرار داده است.
او می گوید کافی است درست ترین ترانه را روی درست ترین صحنه بگذاری. تاثیرش این است که پس از شنیدن آن آهنگ در فیلم، دیگر نمی توان
به آن آهنگ گوش کرد و آن تصویر را به یاد نیاورد چون تصویر بلافاصله در ذهن شکل می گیرد.
موسیقی پالپ فیکشن، همچون خود این فیلم در بین مردم بسیار مطرح و مورد علاقه بوده و آلبوم آن تا سال ١٩٩۶ دو میلیون نسخه فروش رفت و
جایگاه بیست و یکم و بعد ها ششم را در بین ۲٠٠ آلبوم موسیقی برتر پیدا کرد
منبع: برگزیده یک قرن موسیقی فیلم،پرویز جاهد
برای شنیدن موسیقی این فیلم به لینک زیر در کانال تلگرام آموزشگاه موسیقی پارت رجوع کنید
