Tag: موسیقی_سنتی
استاد علی اکبر شهنازی
علی اکبر شهنازی موسیقیدان برجسته ایرانی و نوازنده سرشناس تار ،۲۳ اردیبهشت سال ۱۲۷۶ شمسی در تهران به دنیا آمد. چون در روز عید قربان به دنیا آمد، به وی حاجی علی‌اکبرخان یا حاجی مطلق می‌گفتند.
آقا علی اکبر فراهانی پدربزرگش، آقا حسینقلی پدرش، و میرزا عبدالله فراهانی عمویش بود. علی‌اکبر شهنازی آموزش تار را از هشت سالگی نزد پدرش آغاز کرد و در مدت شش سال ردیف موسیقی ایرانی را از پدرش آموخت؛ و مدتی از محضر #درویش_خان بهره برد. او تحصیلات خود را در مدرسه‌های سن‌لوئی، اشراف و سعادت به پایان برد. شهنازی اولین صفحه‌اش را با جناب دماوندی در سن ۱۴ سالگی در بیات ترک و افشاری در تهران ضبط کرد.
پس از درگذشت پدر در سال ۱۲۹۴، او در سن ۱۸ سالگی جانشین پدرش شد و آموزش شاگردان پدرش را به عهده گرفت. در دهه نخست ۱۳۰۰ معروف ترین نوازنده تار در همه ی محافل هنری بود. در اواسط ۱۳۰۵ به دعوت کمپانی “هیز ماسترز ویس” صفحاتی از او با آواز “اقبال” ضبط گردید.
در سال ۱۳۰۸ هنرستان موسیقی شهنازی را تاسیس کرد. با تأسیس رادیو در برنامه‌های هفتگی موسیقی رادیو به همراه ادیب خوانساری، روح بخش و … نوازندگی می نمود. در سال ۱۳۳۴ در هنرستان آزاد موسیقی به آموزش مشغول شد. علی‌اکبر شهنازی به‌جز تار، با سازهای دیگری از جمله سه تار و پیانو نیز آشنا بود.
از ساخته های او میتوان به تصنیف ای نوع بشر، به اصفهان رو، سرود جوانان وطن، تصنیف چهارگاه، (زد لشکر گل) اشاره کرد. شهنازی با شاعرانی چون بهار، دستگردی، جاهد و … همکاری کرد. یکی از قطعات باقی مانده در دستگاه شور با نوای تار او و با شعری از شاعر بزرگ ایران #سعدی و آواز حسینعلی خان نکیسا، با نام “یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم”، با چنان مهارتی اجرا شده است که یکی از شاهکارهای آواز در موسیقی ایرانی به شمار می‌رود.
علی اکبر شهنازی در روز سه شنبه ۲۸ اسفند ۱۳۶۳ در سن ۸۷ سالگی درگذشت و آرامگاهش در امامزاده عبدالله ری قرار دارد.
منبع: ویکیپدیا فارسی
@partmusicschool
زادروز استاد غلامحسین بنان
🔹غلامحسین بنان خواننده موسیقی کلاسیک ایرانی بود که از سال‌های ۱۳۰۶ تا سال ۱۳۴۷ در زمینهٔ موسیقی ملی ایران فعالیت داشت. او عضو شورای موسیقی رادیو، استاد آواز هنرستان موسیقی تهران و بنیان‌گذار انجمن موسیقی ایران بوده است.
🔹استاد بنان در ۱۵ اردیبهشت ۱۲۹۰ در تهران متولد شد. محیط خانه و خانواده برای پرورش ذوق و استعداد هنری او آماده بود. مادرش نوازنده پیانو بود، خاله اش نی می نواخت و خواهرانش هم تار مشق می کردند. اولین استاد او مرتضی نی‌داوود بود.
🔹به گفته خود او، فعالیتش را در سال ۱۳۰۶ آغاز کرد و فقط در جلسات خصوصی و در حضور دوستان و آشنایان به صورت حرفه‌ای آواز می‌خواند. او از اواخر شهریور ۱٣٢١ وارد رادیو شد و با همکاری هنرمندانی چون #روح‌الله_خالقی صدای او به گوش مردم رسید.
🔹او وارد ارکستر انجمن موسیقی شد و با ارکستر شماره یک نیز همکاری را شروع کرد و از بدو شروع برنامه «گلهای رنگارنگ» بنا به دعوت داود پیرنیا همکاری داشت. بنان در طول فعالیت هنری خود، حدود ۳۵۰ آهنگ را اجرا کرد.
🔹بنان هم به آواز قدیمی و کلاسیک ایرانی و هم به نغمات جدید و مدرن ایرانی تسلط داشت که به عنوان نمونه میتوان تصنیف «الهه ناز» را نام برد. برخی بنان را بزرگترین اجراکننده سبک وزیری-خالقی می‌دانند. او همچنین در کنار ادیب خوانساری از اجراکنندگان آثار صبا و محجوبی بود. همچنین به مرکب‌خوانی و تلفیق شعر و موسیقی مسلط بود.
🔹در سال ۱۳۳۲ به پیشنهاد روح‌الله خالقی به اداره کل هنرهای زیبای کشور منتقل شد و به سمت استاد آواز هنرستان موسیقی ملی به کار مشغول گردید و در سال ۱۳۳۴ رئیس شورای موسیقی رادیو شد.
🔹غلامحسین بنان از ابتدا در برنامه‌های گلهای جاویدان و گلهای رنگارنگ و برگ سبز شرکت داشته و برنامه‌های متعدد و گوناگون دیگری که از این خواننده به جا مانده‌است.در این برنامه‌ها، استادان موسیقی ایران همچون روح‌الله خالقی، #ابوالحسن_صبا، #مرتضی_محجوبی، احمد عبادی، #حسین_تهرانی، #علی_تجویدی، و… با او همکاری داشته‌اند
🔹از ماندگارترین ترانه‌های بنان میتوان به : آهنگ آذربایجان در مایهٔ شور، آمدی جانم به قربانت در مایهٔ بوسلیک، الهه ناز در مایهٔ دشتی، بهار دلنشین در آواز اصفهان،سرود همیشه جاوید ای ایران در مایهٔ دشتی و … اشاره کرد.
🔹استاد در ۸ اسفند ۱۳۶۴ پس از پنجاه سال خدمت بی شائبه به فرهنگ و هنر این مرز و بوم چشم از جهان فرو بست.
منبع: ویکیپدیا فارسی
شنیدن نمونه آثار در کانال تلگران آموزشگاه موسیقی پارت
اکبر گلپایگانی
اکبر گلپایگانی ( گلپا) خواننده موسیقی سنتی ایرانی، ملقب به “حنجره طلایی” ، در دهم بهمن ماه سال ۱۳۱۲ در تهران و در خانواده ای هنرمند متولد شد.
در سال ۱۳۱۸, گلپا وارد دبستان فرهنگ شد و به عنوان قاری قرآن در کلاسش برگزیده شد. وی با آشنایی با تعدادی قاری قرآن و تعزیه خوان و کار کردن زیر نظر آنها اصول اولیه آوازخوانی را آموخت.
در سال ۱۳۲۰وی به‌طور جدی و منظم تعلیم موسیقی و دستگاه‌ها را آغاز کرد. در سال ۱۳۲۶ ایشان اولین تجربه شرکت در ارکستر و در سال ۱۳۲۷ در انجمن موسیقی مدرسه نظام عضو شد و از سال ۱۳۲۸ به بعد کم‌کم با اساتید طراز اول موسیقی آشنا شد و تعلیم را زیر نظر اساتیدی همچون حسن یکرنگی، #نورعلی_برومند #ابوالحسن_صبا، یوسف فروتن، عبدالله دوامی، ادیب خوانساری و … آغاز کرد.
در سال ۱۳۳۵ سازمان یونسکو از ایشان و برومند و بهاری برای اجرای موسیقی ایرانی دعوت به عمل آورد و در این سال این ۳ به عنوان اولین هنرمندان ایرانی برای اجرای کنسرت به خارج از ایران دعوت شدند. در سال ۱۳۳۷ وی از سوی داوود پیرنیا (مبتکر برنامه گلها) به رادیو دعوت شد.
گلپایگانی علاوه بر اجرا کردن گوشه‌ها و دستگاه‌های موسیقی ایران، کارهای بسیار پایه ای و اجرایی در موسیقی انجام داده است. مجموعه گوشه های موسیقی ایرانی که با صدای ایشان ضبط شده است یکی از کاملترین مجموعه های گوشه های اصیل ایرانی می باشد.
گلپا چندین دکترای افتخاری از کشور های مختلف دریافت کرده، همچنین در کشورهایی مانند آمریکا، انگلستان، ژاپن و … نیز کنسرت برگزار کرده است. تا کنون آلبوم های متعددی نیز از ایشان منتشر شده است.
Source: wikipedia.
@partmusicschool
بخشی از آواز بیات اصفهان
خواننده : اکبر گلپایگانی
اثر روح الله خالقی
نوازنده: حبیب اله بدیعی
استاد نورعلی برومند
نورعلی برومند درسال ۱۲۸۵ در تهران چشم به جهان گشود. او از ۷ سالگی موسیقی را با فراگیری تنبک آغاز کرد. پدرش میرزا عبدالوهاب خان برومند جواهری، از جواهرشناسان معروف بود و به موسیقی علاقه‌ی خاصی داشت به همین دلیل هنرمندانی چون درویش سماع‌حضور، حسین اسماعیل‌زاده و سیدحسین طاهرزاده به منزل ایشان رفت‌و‌آمد داشتند و همین برای شکفتن نورعلی برومند، کافی بود.
نورعلی آموزش تار را از ۱۳ سالگی نزد “درویش خان” آغاز کرد و ردیف مقدماتی درویش را در سه سال فرا گرفت. نورعلی با #ابوالحسن_صبا دوست و مانوس بود و دوستی آنها از زمانی شروع شد که هر دو نزد درویش خان نواختن تار و سه‌تار فرا می‌گرفتند و درویش خان آن ها را “دو تا کوچولو” نام نهاده بود.
برومند در سن ۱۸ سالگی برای تحصیل به برلین رفت. او در این سفر سه‌تاری را که “روشنک” می‌نامید همراه خود برد، تا بتواند به تمرین‌های خویش ادامه دهد.
او در برلین نزد خانواده دکتری اقامت گزید. ضمن تحصیل دوره متوسطه به کنسرت‌ها می‌رفت و کم کم به موسیقی غربی هم علاقمند شد و پیانو آموخت.
پس از بازگشت به ایران در ۲۲ سالگی، آموختن نت‌نویسی و ردیف را نزد موسی معروفی ادامه داد. پس از یک سال، دوباره به آلمان رفت و به تحصیل در رشتهٔ پزشکی پرداخت.
در کتاب مردان موسیقی سنتی و نوین ایران، نام نورعلی برومند به کرات دیده می شود. در این کتاب نوشته شده: “کمانچه در چند سال پیش از انقلاب می‌رفت تا برای همیشه صدای آن در موسیقی سنتی و اصیل ما خاموش شود، که استادان دلسوزی همچون دکتر داریوش صفوت، دکتر نورعلی برومند و #علی_اصغر_بهاری آن را از محو شدن و نابودی نجات دادند.”
نورعلی برومند در ۳۰ دی ۱۳۵۵ در سن ۷۵ سالگی فوت کرد و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد.
منابع: •سایت دانشنامه سنتور
• مردان موسیقی سنتی و نوین ایران، جلد دوم، حبیب‌الله نصیری‌فر
@partmusicschool
زادروز استاد محمدرضا لطفی
هفدهم دی ماه، زادروز استاد محمدرضا لطفی
استاد محمدرضا لطفی ردیف‌دان، آهنگساز، نوازندهٔ برجستهٔ تار و سه‌تار، همچنین مدرس موسیقی سنتی ایرانی و
از چهره‌های تأثیرگذار موسیقی ایرانی بود.
لطفی بنیان‌گذار کانون فرهنگی و هنری چاووش، گروه شیدا و مکتب‌خانه میرزا عبدالله بود و
هنرمندان بسیاری از جمله مجید درخشانی، صدیق تعریف، حمید متبسم و حسین بهروزی‌نیا را تربیت کرده و
بر خانواده کامکارها تاثیر گذار بوده است. او در کنار تار و سه‌تار، کمانچه، دف، نی و سنتور نیز می‌نواخت.
لطفی تجربه همکاری با خوانندگان چون تاج اصفهانی، غلامحسین بنان و شجریان را داشته
و همچنین خوانندگانی چون شهرام ناظری، هنگامه اخوان، صدیق تعریف، محمد گلریز و محمد معتمدی،
توسط محمدرضا لطفی به جامعهٔ موسیقی معرفی شدند.
source: wikipedia @partmusicschool
بخشی از تکنوازی تار
استاد محمدرضا لطفی
از آلبوم: عشق داند
مشاهده تکنوازی سه تار استاد لطفی بیات اصفهان, کنسرت ترکیه، در لینک زیر
استاد کیهان کلهر
کیهان کلهر نوازنده #کمانچه و آهنگساز، یکی از بزرگان موسیقی در ایران و همچنین در صحنه جهانی می باشد.
کیهان کلهر تا کنون چند بار نامزد جایزه بزرگ #گرمی شده و در پنجاه و نهمین مراسم جایزه گرمی، به همراه گروه جاده ابریشم به رهبری یویوما توانستند با آلبوم sing me home موفق به کسب جایزه گرمی بهترین موسیقی جهانی شوند.
وی در ۳ آذر ۱۳۴۲ در تهران و در خانواده ای کرمانشاهی به دنیا آمد. یادگیری موسیقی را از هفت سالگی آغاز کرد و دوازده ساله بود که به صورت حرفه‌ای به موسیقی پرداخت و در سیزده سالگی با ارکستر رادیو تلویزیون کرمانشاه شروع به همکاری کرد. کلهر مدتی کوتاه با گروه شیدا در مرکز هنری «چاووش» همکار بود.
در هفده سالگی مقیم ایتالیا شد و سپس به نیت ادامه تحصیل راهی کانادا شد و در رشته آهنگسازی از دانشگاه کارلتون اتاوا فارغ‌التحصیل شد.
کلهر در چند سخنرانی و مصاحبه، انگیزه و الگو خود را در نوازندگی کمانچه استاد #علی_اصغر_بهاری نام برده است. او همچنین برای شناساندن موسیقی ایرانی به جهان تلاش بسیاری کرده، برای متال همکاری هنری با اردال ارزنجان، شجاعت حسین خان ، یویوما، ژائو ژیپینگ، عالیم قاسمف، بروکلین رایدر، ارکستر فیلارمونیک نیویورک، کوارتت کرونوس و گروه سازهای بادی هلند، او را به هنرمندی بین‌المللی تبدیل کرده‌است.
کلهر با هنرمندان ایرانی از جمله #محمدرضا_شجریان، علی‌اکبر مرادی، شهرام ناظری، #حسین_علیزاده و گروه دستان هم به اجرای موسیقی پرداخته است.
او همچنین در زمینه موسیقی فیلم نیز فعالیت داشته که می توان به موسیقی متن فیلم “فصل کرگدن” و “جاده ابریشم” اشاره کرد.
برخی از آثار او عبارتند از: “شب، سکوت، کویر” “بی تو به سر نمی شود” “باران” “فریاد” “ساز خاموش” “هاونیاز” و ….
source: wikipedia
@partmusicschool
کیهان کلهر و تریو رامبراند
Kayhan_Kalhor & Rembrandt Frerichs – Offering | Podium Witteman
استاد اردشیر کامکار
اردشیر کامکار موسیقیدان، نوازنده #کمانچه و #قیچک در ۲۸ آبان ۱۳۴۱ در چهار باغ سنندج متولد شد.
اردشیر کامکار از دوران خردسالی نزد پدرش “حسن کامکار” به فراگیری تئوری موسیقی و ساز ویولن پرداخت ودر همان اوان کودکی به عنوان
نوازنده ویولن و کمانچه ،به عضویت ارکستر فرهنگ و هنر سنندج درآمد.
او در سال 1359 در تهران همکاری اش را با گروه های شیدا و عارف آغاز نمود و هم زمان نکات و ظرایف ردیف های سازی و آوازی موسیقی سنتی ایران را نزد اساتیدی چون: #محمدرضا_لطفی ،پشنگ کامکار،داوود گنجه ای،#محمدرضا_شجریان و #علی_اصغر_بهاری فرا گرفت.
اردشیر کامکار همواره بر این اعتقاد بوده است که ساز کمانچه قابلیت های بسیاری در اجرای قطعات تکنیکی و پیچیده دارد و برای گسترش هرچه‌بیش‌تر قابلیت‌های ساز کمانچه کوشیده است.
در همین راستا میتوان به انتشار آلبوم “به یاد صبا” در سال 1365 که شامل گزیده ای از آثار” ابوالحسن صبا” با اجرای کمانچه است اشاره نمود. همچنین است، تالیف آثاری مانند “بی غبار عادت” و یا قطعات “بر تارک سپیده”و کنسرتینو کمانچه.
وی به منظور ارتقا سطح فنی نوازندگی ساز کمانچه، با مد نظر قرار دادن متد نوازندگی در مراکز آکادمیک موسیقی کشورهای آذربایجان و ارمنستان از یک سو و نیز شیوه های نوازندگی کمانچه در موسیقی مقامی ایران به ویژه خطه لرستان از سوی دیگر تلاش داشته است تا به این مهم دست یابد.
اردشیر کامکار علاوه بر عضویت در گروه کامکارها ،از دیر باز در پی عملی ساختن پروژه هایی نظیر ایجاد آنسامبل کمانچه و نیز گروه آنسامبل موسیقی ملی بوده است.
در این زمینه میتوان ضبط و اجرای آثاری مانند “ناشکیبا” با صدای #همایون_شجریان و اجراهایی در تهران و شهرستانها در سال 93 با گروه اردشیر کامکار و خوانندگی وحید تاج و حشمت اله رجب زاده را ذکر نمود.
source: ardeshirkamkar.com
تکنوازی استاد اردشیر کامکار در برنامه آهنگ را در لینک زیر مشاهده کنید
blob:https://www.aparat.com/a0a21621-bd21-4a03-82fa-a2bef89b02e1
استاد علی تجویدی
علی تجویدی نوازنده ویولن، سه تار، آهنگساز و پژوهشگر موسیقی و از چهره های ماندگار موسیقی ایران است.
او در ۱۵ آبان ۱۲۹۸ در تهران متولد شد. آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان تجویدی که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمال‌الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش‌خان بود آغاز کرد.
پس از مدتی نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. به نقل از خود ایشان، از دوازده سالگی دستگاه‌های موسیقی ایرانی را دقیق می‌شناخته است.
از شانزده سالگی نزد “حسین یاحقی “نواختن ویولن را آموخت و پس از دو سال به محضر درس #ابوالحسن_صبا (که دوست و همکار پدر تجویدی بود) راه یافت. به مدت هشت سال در مکتب او به فراگیری ویولن و سه‌تار پرداخت.
مدتی نیز از یک ویولنیست اروپایی نوازندگی ویولن کلاسیک و تکنیک های آن را فرا گرفت. پس از آن با راهنمایی صبا، به محفل هنری محمد ایرانی مجرد راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا شد و از خرمن هنر استادان بزرگی بهره برد.
تجویدی یکی از برجسته‌ترین شاگردان استاد صبا بود و در غیبت ایشان کلاس استاد را اداره می‌کرد. او استاد چیره‌دست ویولن بود و سال‌ها در هنرستان موسیقی در رشته ویولن تدریس می‌کرد.
علاوه بر نوازندگی، در آهنگسازی و ساخت تصنیف، چیره دست بود و توانست صدها ترانه به یاد ماندنی را با صدای هنرمندان نامدار به اجرا درآورد.
او در آن زمان با بسیاری از هنرمندان برجسته آن دوره همکاری کرده و همچنین خوانندگان برجسته ای را تعلیم داد.
تجویدی در سال‌های پایانی عمر، بسیار کم کارشده بود و تنها کاری مشترک با علی‌اصغر شاه‌زیدی و تصنیفی با صدای #محمدرضا_شجریان به مناسبت آغاز به کار ارکستر ملی ایران اجرا کرد.
او منتخب چهارمین همایش چهره های ماندگار در سال ۱۳۸۳ است.
وی در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ و در سن ۸۶ سالگی به علت بیماری سرطان در گذشت.
source: wikipedia
محمدرضا درویشی
محمدرضا درویشی در ۲۵ مهر ۱۳۳۴ به دنیا آمد.
او در ۱۸ سالگی وارد دانشگاه تهران شد و از همان سال اول، شروع به آهنگسازی کرد. درویشی در دانشگاه، شاگرد اساتیدی چون داریوش صفوت، مهدی برکشلی، احمد پژمان، کمال پورتراب، پرویز منصوری، پری برکشلی و لوست مارتیروسان بود.
وی بعدها به پژوهش در موسیقی نواحی ایران روی آورد که حاصل آن برگزاری جشنواره هایی چون «هفت اورنگ»، «آیینه و آواز»، «موسیقی حماسی» و پنج دوره «جشنواره موسیقی نواحی ایران» در «کرمان» بود.
جلد اول مجموعه «دائرةالمعارف سازهای ایران» تألیف محمدرضا درویشی که به عنوان وسیع‌ترین تحقیق موسیقایی به زبان فارسی تاکنون شناخته می‌شود، در سال ۲۰۰۲ از طرف جامعه بین‌الملل اتنوموزیکولوژی (S.E.M) به عنوان بهترین کتاب سازشناسی برگزیده شد.
او در سال ۱۳۸۴ سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن را برای موسیقی فیلم «شهر آشوب» در بیست و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر به دست آورد.
موسیقی کلیدر که بر اساس رمان کلیدر محمود دولت‌آبادی ساخته شده‌است، یکی از شاخص‌ترین آثار درویشی است.
درویشی درباره این اثر می گوید: “کلیدر یکی از تلخ‌ترین و سیاه‌ترین کارهایی است که در زندگی هنری خود نوشته‌ام… نوشتن این قطعه مثل سیاه‌چاله‌ای بود که هر چه در آن جلوتر می‌رفتم، تلخ‌تر می‌شد…این موسیقی برایم عزیز است و آن را با همهٔ جانم نوشته‌ام.”
ایشان کتاب ها و مقالات بسیار در باب موسیقی و پژوهش موسیقی تالیف کرده و آهنگسازی موسیقی متن حدود 20 فیلم را به عهده داشتند، همچنین آلبوم های گنبد مینا و جان عشاق، حاصل همکاری وی با #پرویز_مشکاتیان و #محمدرضا_شجریان است.
Source: Wikipedia
@partmusicschool
بخشی از موسیقی فیلم وقتی همه خوابیم