فرهاد مهراد خواننده و آهنگساز مطرح ایرانی بود که شاید برای بسیاری از مردم نیازی به معرفی نداشته باشد.
فرهاد در موسیقی ایران نمادی از آرمان خواهی و تعهد هنری است، وجه تمایز او از دیگر خوانندگان هم نسلش، خواندن ترانه‌های اجتماعی است، این عنصر در مضامین تمامی ترانه‌های او کاملاً به چشم می‌خورد.
فرهاد در ۲۹ دی ۱۳۲۲ در تهران متولد شد. سه ساله بود که علاقه اش به موسیقی دیده شد، او ساعت‌ها در پشت اتاق برادرش مشغول گوش دادن به تمرینات ویولن او میشد. با دیدن علاقه او به موسیقی، به هر ترتیب یک ویولن سل برای او تهیه شده و سرآغازی برای یادگیری موسیقی شد. امّا مدّت زمان یادگیری بیشتر از سه جلسه دوام نیاورد و سازش شکست؛ به گفته خودش “به هر حال سازی تهیه می‌شود و سپس توسط همان‌هایی که تهیه شده بود شکسته می‌شود، که در آن لحظه ساز صد تکه و روح من نیز به همراه آن هزار تکه می‌شود”
در دوران مدرسه رشته زبان و ادبیات فارسی در کنار موسیقی تبدیل به دیگر دغدغه اش شد ولی با مخالفت عموی بزرگ که روبرو شده و مجبور به ادامه تحصیل در رشتهٔ طبیعی شد، نتیجهٔ علاقه‌مند نبودن به این رشته و دروس آن دلیلی بر ترک تحصیل او در کلاس یازدهم شد.
پس از آن فرهاد با یک گروه نوازندهٔ ارمنی آشنا می‌شود و با استفاده از سازهای آنان به صورت تجربی نواختن را می‌آموزد و مدتی بعد به عنوان نوازندهٔ گیتار در همان گروه شروع به فعالیت می‌کند. فرهاد دو سال نیز به انگلستان رفت و در آنجا با موسیقی #پاپ آن سال‌های انگلستان آشنا شد. وی نخستین آلبوم راک اند رول ایران را به زبان انگلیسی منتشر کرد.
از معروف‌ترین آهنگ‌های او می‌توان به «مرد تنها»، «جمعه»، «آیینه»، «هفته خاکستری»، «گنجشکک اشی مشی»، «کودکانه»، «وحدت»، «برف»، «گل یخ»، «شب تیره» و… اشاره کرد. وی ترانه هایی نیز به زبان‌های غیرفارسی دارد.
فرهاد در ۹ شهریور ۱۳۸۱ بر اثر بیماری هپاتیت در پاریس درگذشت. در سال ۱۳۹۱ به کوشش همسر این هنرمند، موزه‌ای از وسایل او مانند پیانو و قرآن شخصی اش، تحت عنوان «خانهٔ فرهاد» در موزه سینما واقع در تهران دایر گردید تا میزبان دوستداران این هنرمند باشد.
source: wikipedia
@partmusicschool
بخشی از ترانه “کتیبه”
بخشی از ترانه “گل یخ”