#سوی دیگر آلبوم مستقل #کوارتت_شهرزاد به آهنگسازی #هوشیار_خیام و تهیه‌کنندگی موسسه‌ی فرهنگی – هنری بارانا است که به تازگی منتشر شده و در تاریخ بیستم اردیبهشت ماه از آن رونمایی شد.
سوی دیگر الهام گرفته از کتابی با همین نام اثر آلفرد کوبین بوده که به توصیف شهری خیالی، زائیده ذهن شخصیت خیالی داستان می پردازد. به گفته ی خیام، از دیدگاه موسیقی ، «سوی دیگر» آونگی است بین شرق و غرب. آونگی بین موسیقی مسبوق سازهای زهی و جهانی صوتی از هارمونیک‌ها و آرتیکولاسیون‌هایی یادآور موسیقی الکترونیک، آواهای کولی، تاثیرات موسیقی بالکان، آسیای دور و…
آنسامبل شهرزاد که به اجرا و ضبط این اثر پرداخته اند نیز چند سالیست که با حضور نوازندگان حرفه ای موسیقی کلاسیک تشکیل شده است. اعضای این گروه “تینا جامه‌گرمی”، “نگار نوراد”، “یگانه حسینی نیا” و “نیلوفر سهی” بوده و به تازگی “لعیا اعتمادی” نیز به آنها پیوسته است.
#اتل اسمایت آهنگساز، رهبر ارکستر و نویسنده بریتانیایی، زنی که اپراهایش را خودش رهبری می کرد، گلف بازی میکرد و از فعالان سوفراژت (جنبش حق رای زنان) بود!
او در سال ۱۹۱۱ “مارش زنان” را ساخت و این مارش به سرود رسمی اتحادیه اجتماعی و سیاسی زنان تبدیل شد. اپرای “خرابکارها ” از مهم‌ترین
اپراهای انگلیسی پس از پرسل و قبل از بریتن است و گوستاو مالر که محبوب ترین رهبر ارکستر نزد اسمایت بود تصمیم داشت تا آن را در وین به روی
صحنه ببرد. اپرای جنگل نیز تا سال ۲۰۱۶ تنها اپرای ساخت یک زن بوده که در متروپولیتن نیویورک اجرا شده است!
به پاس فعالیت‌های اسمایت در ۱۹۲۲، مقام
Dame
امپراتوری بریتانیا به او اهدا گردید. او نخستین آهنگساز زن بود که موفق به دریافت لقب بانو گشت. اسمایت دو دکترای افتخاری از دانشگاه‌های آکسفورد و دورهام دریافت کرد.
کلارا شومان، یکی از برترین پیانیست های قرن نوزدهم، آهنگساز و همسر #روبرت_شومان بود که در 13 سپتامبر 1819 در آلمان به دنیا آمد.
کلارا از پنج سالگی نزد پدرش “فردریش ویک” که از اساتید مشهور پیانو بود آموزش دید و به یادگیری موسیقی و ساز پیانو پرداخت.
او از 13 سالگی تا هنگام ازدواجش دوره ی حرفه ای فوق العاده ای را به عنوان یک پیانیست سپری کرد و به عنوان یک نوازنده با استعداد در سرتاسر اروپا شناخته شده بود.
با وجود مخالفت‌های سخت پدرش، در سال ۱۸۴۰ با روبرت شومان ازدواج کرد و صاحب 8 فرزند شد! با این وجود او همواره به نوازندگی و آهنگسازی و تدریس در کنسرواتوار ادامه داد، در تور های مختلف همسرش را همراهی میکرد و شهرتش از آلمان فراتر رفته بود و همچنین به دلیل فعالیت حرفه ای او، روبرت نیز در اروپا شناخته شد.
کلارا موسیقی خوب را می شناخت، در زمان او، که آثارِ #بتهوون رو به فراموشی بودند، سونات های او را برای حضار آلمانی می نواخت. کلارا حتا پا فرا تر گذاشت و شنوندگان آلمانی را با موسیقی #شوپن آشنا کرد.
شوپن از استعداد او در نوازندگی برای #لیست صحبت کرده بود و فرانتس لیست به یکی از اجراهای او رفته و به شدت تحت تاثیر نوازندگی او قرار گرفته و مقاله ای درباره او در یک مجله پاریسی منتشر کرد.
پیش از او نوازندگانِ زن کم نبودند، با این حال، کلارا، نخستین پیانیست زن برترِ تاریخ موسیقی است. کلارا شومان از اولین نوازندگانی بود که رسیتال برگزار می کرد و با اجرای آثار آهنگسازان مختلف و معرفی آنها، تاثیر بسیاری در سلیقه شنیداری مردم گذاشت.
او و همسرش رابطه دوستانه ای با #یوهان_برامس نیز داشتند و او بسیاری از آثار برامس را برای عموم اجرا کرد.
به دلیل ناراحتی روحی و افسردگی همسرش، او با برگزاری کنسرت های متعدد خانواده خود را تامین می کرد.
پس از مرگ همسرش او خود را وقف اجرا و آهنگسازی کرد و برخی از آثار روبرت را نیز بازنگاری و منتشر کرد.
به گفته خودش، کلارا خود را بیشتر پیانیست می دانست تا یک آهنگساز، و به توانایی های خودش به عنوان یک زن در آهنگسازی باور نداشت، با اینکه بسیاری از آثار او امروزه بارها ضبط و اجرا می شوند.
آثار او شامل ترانه ها، کنسرتو پیانو، قطعه هایی برای پیانو، پیانو تریو، قطعه هایی برای گروه کُر و سه رومنس می باشد که به مناسب تولد همسرش ساخته بود و رومنس ها را به یوزف یوآخیم ویولنیستی که اغلب او را در کنسرت ها همراهی می کرد تقدیم کرد. یوآخیم این قطعات را لذتی معنوی و شگفت آور نامیده است.
اِمی بیچ یکی از بزرگترین آهنگسازان قرن 19 و اوایل قرن 20 آمریکا بود، که ممکن است به این دلیل که او یک زن بوده هرگز اسمش را نشنیده باشید!
امی مارسی، در 1867 در نیو همپشایر آمریکا به دنیا آمد.
حرفه آهنگسازی او در کودکی و با ساخت سه والس کوتاه آغاز شد، او هر سه قطعه را بدون پیانو و در ذهن خود آهنگسازی کرده و نوشته بود! پس از آن به نوازندگی پیانو روی آورد و با اجرای قطعات بتهوون در 16 سالگی اولین کنسرت خود را در بوستون برگزار کرد!
به این دلیل که امی زن بود و در آن دوره آهنگسازی به عنوان یک حرفه برای یک زن خیلی پسندیده نبود، او به اروپا نرفت و با مدرسانی که در شهر خودش بودند و با مطالعه شخصی تحصیلاتش را ادامه داد!
اما همه ی اینها مانع پیشرفت او نشد و در سال 1896 و در 29 سالگی، سمفونی Gaelic او به عنوان اولین سمفونی منتشر شده توسط یک زن در آمریکا انتشار یافت و توسط ارکستر سمفونیک بوستون اجرا شد!
پس از ازدواج به درخواست همسرش تدریس پیانو را رها کرده و تنها اجازه داشت دو رسیتال پیانو در سال برگزار کند! با این حال او به آهنگسازی ادامه داد و آثارش نظر همه را به خود جلب میکردند.
او زندگی خود را صرف آهنگسازی و تدریس موسیقی و تشویق زنان به آهنگسازی کرد، به گفته او “موسیقی بالاترین راه بیان تجربه زندگی است، و یک زن با توجه به ماهیت و موقعیتش از تجربیاتی که به زندگی انسان رنگ می دهد منع شده است.”
خوشبختانه امروزه همچین مسائلی برای آهنگسازان کمتر دیده می شود و زنان آهنگسازی مانند اِمی بیچ که با تعصبات بی مورد فراموش شده بودند دوباره شنیده می شوند!
“ترجمه توسط آموزشگاه موسیقی پارت”
source: classicfm.
@partmusicschool
امی بیچ
رومنس برای ویولن و پیانو
Violin: Elena Urioste
https://www.youtube.com/watch?v=8mGVFSIkKQc
سسیل شامیناد آهنگساز و پیانیست فرانسوی، یکی از موفق ترین آهنگسازان زن و اولین زنی بود که نشان افتخار لژیون دونور را دریافت کرد.
سسیل در هشتم آگوست 1857 در پاریس به دنیا آمد. او ابتدا یادگیری موسیقی را با مادرش آغاز کرد و به طور خصوصی از”مارتین پیِر مارسیک” ویولن، “بنجامین گدار” آهنگسازی و “فلیکس لو کوپی” پیانو را یادگرفت.
او از کودکی شروع به آهنگسازی کرد و در هشت سالگی برخی از قطعات خود را برای ژرژ بیزه اجرا کرد که او را بسیار تحت تاثیر قرار داد.
او در 18 سالگی به طور رسمی کنسرتی از آثار خود برگزار کرد و از آن پس فعالیت حرفه ایش به عنوان یک آهنگساز آغاز شد. در آن زمان تمامی آثار او منتشر شدند!
پس از تور های بسیار در فرانسه، به انگلستان رفت و آثار او بسیار مورد پسند واقع شد.
در 1908 به آمریکا رفت، جایی که از او و آثارش به خوبی استقبال شد. بسیاری از آثار او در لیست علاقمندان پیانو در آمریکا قرار داشت.در آمریکا به ساخت آثار ارکسترال و آثاری مانند باله و اپرا پرداخت.
در سال 1913 به عنوان اولین زن آهنگساز، نشان افتخار لژیون دونور را دریافت کرد!
در انگلستان به ضبط برخی آثارش پرداخت که بعدها جزو پرفروش ترین آثار موسیقی کلاسیک بودند.
موسیقی او نیز نمادی از رمانتیسم متاخر فرانسه بود. شامیناد آهنگساز موفقی بود و درآمد خوبی از شغل خود داشت.
بسیاری از آثارش با نقد های مثبتی همراه بود اما بعضی از آنها نیز به دلایل تعصب جنسیتی سرکوب شد.
با این حال در نیمه دوم قرن بیستم بسیاری از آثار او فراموش شد.
او با بالا رفتن سنش کم تر و کم تر آهنگسازی می کرد و در 13 آوریل 1944 در مونته کارلو از دنیا رفت.
ترجمه از ویکی پدیا انگلیسی توسط آموزشگاه موسیقی پارت
@partmusicschool
👇👇👇
از گذشته تا به امروز، توانایی یک زن در نواختنِ یک ساز و یا آهنگسازی، نشانه ی فرهیختگی و تحصیل کرده بودن او بوده، با این حال تا آغاز قرن بیستم، از بانوان موسیقیدان در صحنه های موسیقی دعوت نمی شد و پس از آن نیز راه فعالیت آنها در موسیقی با دشواری های بسیار همراه بود.
تا قبل از قرن 20، نوازندگان ارکستر را فقط مرد ها تشکیل می دادند، و زنان تنها در محافل خصوصی فعالیت داشتند.
با اینکه نواختنِ ساز هایی مانند پیانو، ویولن و هارپ، و یا آواز خواندن برای زنان قرن نوزدهم مرسوم بود اما هیچگاه از آنها برای اجرا و حضور در صحنه دعوتی به عمل نمی آمد.
به تدریج در پایان قرن 18 و آغاز قرن 19، جامعه، فعالیت زنان موسیقیدان را از جمله کلارا شومان آهنگساز و پیانیست ماهر و همچنین فانی مندلسون پذیرفت.
در همان زمان بود که کنسرواتوار ها و مدارس خصوصی موسیقی آغاز به پذیرفتن دانشجویانِ زن کردند!
در سال 1898 اولین ارکستر زنان در برلین و به سرپرستی و رهبری ماری وارم که از شاگردان کلارا شومان بود تشکیل شد.
تا 15 سال پس از آن، زنان تنها اجازه داشتند که فقط در ارکستر زنان فعالیت کنند.
در سال 1913 بود که برای اولین بار زنان وارد ارکستر بزرگ شده و با نوازندگان مرد همکاری کردند. هنری وود رهبر “ارکستر کوئینز هال لندن” از 6 ویولنیست زن دعوت به همکاری کرد. تا سال 1918 تعداد نوازندگان زن این ارکستر به 14 نفر رسی
با این وجود باز هم بر روی سازی که یک نوازنده زن می نواخت تعصبی وجود داشت، هنری وود پس از استخدام ویولنیست های زن گفته بود که “ما علاقه ای نداریم که زنان سازی مانند ترومبون یا کنترباس بنوازند، اما آنها می توانند نوازنده ویولن باشند!”
17 سال بعد و در سال 1930، ادنا فیلیپس که نوازنده هارپ بود توسط لئوپولد استوکوفسکی رهبر “ارکستر فیلادفیا ” به این ارکستر دعوت شد. این اتفاق نقطه عطفی در زمینه فعالیت زنان در صحنه موسیقی بود زیرا این ارکستر از بهترین ارکستر های آمریکایی بود.
با این حال “ارکستر فیلارمونیک وین” تا سال 1997 حاضر به پذیرفتن زنان در ارکستر نشد، زیرا نوازندگان آن که همگی مرد بودند باور داشتند که حضور زنان سطح کاری ارکستر را پایین می آورد
بالاخره در سال 1997 آنا للکس نوازنده هارپ، به طور رسمی اولین نوازنده ی زن ارکستر وین اعلام شد. او قبل از این با ارکستر همکاری کرده بود ولی نام او هیچوقت ذکر نشده و به رسمیت شناخته نشده بود.
با این وجود باز هم راه فعالیت بانوان موسیقیدان بسیار دشوار بود، برای مثال فعالیت سابین مایر نوازنده کلارینت در ارکستر برلین به رهبری هربرت فون کارایان
اعضای این ارکستر رفتار بسیار بدی با مایر داشتند که مایه رسوایی شد و این نوازنده پس از چند سال ارکستر را ترک کرد. اما این اتفاق باعث شد که مانعی بزرگ برداشته شده و پس از او زنان بیشتری پذیرفته شوند.
تا سال 2014 در صد نوازندگان مرد در ارکستر های آمریکا نزدیک به 63 و نوازندگان زن تنها 37 درصد ارکستر را تشکیل می دادند.
همینطور حدود 59% ویولنیست ها و 95% نوازندگا هارپ زن بودند اما 97% نوازندگان ساز های بادی همچنان مرد هستند.
راه دستیابی زنان به عنوان نوازندگی ارکستر بسیار سخت بوده و دستیابی زنان به عنوان رهبر یک ارکستر سخت تر و پذیرش آن برای مردان موسیقی دشوار تر
با این حال نوازندگانی مانند آلیسون بالسوم نوازنده ترومپت (که در مباحث قبلی از او صحبت کرده ایم) و یا مارین آلسپ رهبر ارکستر نشان داده اند که در موسیقی، جنسیت معنایی ندارد
ترجمه از آموزشگاه موسیقی پارت
source: classicfm
اولین ارکستر بانوان اروپایی
ارکستربادی بانوان هلن مِی باتلر
ویدیو:
Domenico Scarlatti
Sonata in D minor K141
Piano: Martha Argerich
