دیمیتری شُستاکُویچ یکی از نام دار ترین و تاثیر گذار ترین آهنگسازان قرن بیستم بوده و آثارش چه در دوره حیات و پس از مرگش در جهان شهرت فراوان داشتند.
شوستاکوویچ در طول زندگی خود رابطهٔ پرفرازونشیبی با دستگاه‌های دولتی شوروی داشت. او از معدود هنرمندان شوروی است که شخص استالین بر آثارش نقد نوشت. موسیقی او به‌طور رسمی دو بار و به‌صورت دوره‌ای ممنوع اعلام شد!
شوستاکویچ در ۲۵ سپتامبر ۱۹۰۶ در شهر سنت پترزبورگ متولد شد. اولین دروس پیانو را از مادرش فراگرفت و در 8 سالگی نشانه های یک نابغه موسیقی در او دیده شد، او با کمک هزینه تحصیلی مخصوصی در 13 سالگی وارد کنسرواتوار پتروگراد شد!
در آنجا از تعلیمات اساتید بزرگی همچون گلازونوف برخوردار شد و با پیشرفت سریعش آنها را تحت تاثیر قرار داد، اولین موفقیت بزرگ او، نوشتن اولین سمفونی اش به عنوان پایان نامه اش در 19 سالگی بود!
در 28 سالگی دومین اپرایش “لیدی مکبث” را ساخت که موفقیتی جهانی برایش به همراه آورد. در این میان استالین قدرت خود را در حزب و دولت تحکیم بخشیده، پیگرد و سرکوب مخالفان را آغاز کرده بود. شوستاکویچ را دشمن مردم خوانده و آثارش را ممنوع اعلام کرد!
شوستاکوویچ پس از اعتراض مأموران حزبی به لیدی مکبث، سمفونی پنجم را منتشر کرد که از مهمترین کارهای او به‌شمار می‌رود.
اوج شهرت او در دوره جنگ جهانی دوم، در محاصره روسیه توسط نازی ها بود، او با اینکه شهرتی در صحنه جهانی داشت و میتوانست روسیه را ترک کند، در کشور خود ماند و سمفونی هفتم با نام “لنینگراد” را تصنیف کرد که نماد مقاومت روسیه در جهان شد.
شوستاکویچ در مجموع 15 سمفونی، 15 کوارتت زهی، دو اپرا، سه باله و آثار بسیاری برای پیانو و همچنین آواز دارد، او در موسیقی فیلم نیز دستی داشت.
از ساخته‌های مردم پسند او، جَز والس شماره ۲ است، که درسال ۱۹۹۹ استنلی کوبریک در واپسین فیلم اش به نام چشمان تمام بسته از این والس استفاده کرد.
شوستاکویچ در زندگی اش درد و رنج بسیاری تحمل کرد، در 52 سالگی دست راستش به مشکل برخورد و دیگر توانایی نواختن پیانو را نداشت، هر دو پایش شکسته بود و دوبار نیز سکته قلبی کرد و در آخر در ۹ اوت ۱۹۷۵ و به دلیل سرطان ریه در مسکو از دنیا رفت.
source: 52composers. wikipedia
@partmusicschool
دیمیتری شوستاکویچ، سمفونی شماره پنج، موومان دو
رهبر ارکستر: برنارد هایتینک