«خیالفام» اثر جدید #سامان_صمیمی است. او پیش از این آلبوم «فروغ به خوانندگی علیرضا قربانی را آهنگسازی کرده بود. آلبوم خیالفام مجموعه‌ای بین‌المللی با حضور سه نوازنده از ایران و هلند و هندوستان است. در این اثر سامان صمیمی نواختن کمانچه را بر عهده دارد، «آندریا وئتس» از هلند با ساز هارپ و «اودای رامداس» از هندوستان با ساز طبلا حضور دارد. این اثر بداهه‌نوازی کمانچه و هارپ است که در دو قطعه ساز طبلا هم در کنار آنها حضور دارد.
فلیکس مندلسون در یک خانواده یهودی – پروتستان در شهر هامبورگ آلمان به دنیا آمد.
پدر بزرگش یک فیلسوف یهودی و پدرش یک بانکدار ثروتمند بود که مذهب یهود را رها کرد و پروتستان شد و نام خانوادگی بارتولدی را برای خود برگزید. خانواده او علاقه زیادی به هنر و ادبیات داشتند پس مندلسون از همان اوان کودکی به یادگیری پیانو و ویولن پرداخت تا احتمالاً در نه سالگی برای نخستین بار کنسرت داد. وی از ۱۸۱۷ در برلین نزد فردریک زلتر آموزش هارمونی و آهنگسازی گرفت.
همان‌طور که خود می‌پنداشت، مانند موتسارت نابغه بود ، بین سنین 12 تا 14 سالگی اولین مجموعه دوازده سمفونی خود را نوشت! و هنگامی که بیش از هفده سال از عمرش نگذشته بود یکی از شاهکارهای ادبیات موسیقی، اورتور «رؤیای شب نیمه تابستان» را روی نمایشنامه شکسپیر نوشت. «مارش عروسی» معروف مندلسون نیز بخشی از همین اثر است، از دیگر آثار او میتوان به کنسرتو برای ویولن و ارکستر اشاره داشت این اثر مندلسون دومین کنسرتو ویولن از سه کنسرتو برتر جهان است.
آثار او برای بیش از یک قرن، بی اهمیت شناخته می شد، اما در عصر حاضر بار ها در کنسرت ها شنیده شد.
مندلسون در اواخر عمرش در شرایط سلامتی بحرانی بود و شرایط نامساعد روحی او پس از مرگ خواهرش، توان این آهنگساز بزرگ را از او ربود. سرانجام در چهارم نوامبر 1847 از دنیا رفت و در قبرستان ترینتی در برلین، این نابغه بزرگ به خاک سپرده شد…
چچیلیا بارتولی خواننده سوپرانو کلوراتورای ایتالیایی، یکی از نوابغ دنیای اپراست
او با اجراهای زیبایش از آثار روسینی و موتسارت، سالیری، ویوالدی، هایدن و گلوک، و نیز آثار هنرمندان کمتر مشهور دورۀ باروک، اعتباری جهانی کسب کرده است.
پدر و مادر بارتولی هر دو از خوانندگان اپرای ایتالیا بوده اند و او اولین دروس موسیقی را از آنها فرا گرفته است. اولین اجرای عمومی خود را در 9 سالگی با اجرای اپرای توسکا داشته، و بعد ها در کنسرواتوار سانتا چیچیلیا در رم مشغول به تحصیل شده است.
چچیلیا بارتولی تا کنون به 5 جایزۀ گِرَمی در عرصۀ موسیقی کلاسیک و نیز جایزۀ معتبر ”هربرت فون‌کارایان“ دست یافته است. وی از سوی فرانسه لقب شوالیۀ هنر و ادبیات دریافت کرده است.
چچیلیا بارتولی می گوید: «ما روی صحنه نمی رویم تا از لباسها و آرایش زیبا لذت ببریم. ما داستانی را روایت می کنیم که تراژیک است. در این صورت است که میتوان احساسات را بیان کرد. می توان درون احساسی بسیار عمیق، غرق شد…»
ولفگانگ آمادئوس موتسارت، 27 ژانویه 1756، نابغه ی موسیقی اتریشی، کسی که در مدت 35 سال زندگی، با تصنیف بیش از 600 اثر، پایه های موسیقی کلاسیک را بنا نهاد.
موتسارت در سومین سال از زندگی اش شروع به آهنگسازی کرد و در اروپا شهرت بسیاری یافت. در هفت سالگی اولین سمفونی، و در دوازده سالگی اولین اپرای کامل خود را نوشت!
موتسارت تا سال ۱۷۷۷ در دربار سالزبورگ خدمت می‌کرد. با وجود اینکه او از کار در دربار راضی نبود؛ آثار زیبا و دل‌انگیزی را می‌ساخت. با آنکه موتسارت دورهٔ نوجوانی خود را پشت سر می‌گذاشت اما در رشته‌های گوناگون می‌توانست با نامی‌ترین استادان به رقابت بپردازد. نخستین کنسرتو ویولن‌ها، شش سونات پیانویی، چند سرناد و دیورتیمنتو و نخستین کنسرتو پیانوی بزرگ، محصول این دوره از زندگی موتسارت هستند.
پس از جداشدن از دربار سالزبورگ با امید زیاد عازم وین شد و توانست جایگاهی را در این دربار بدست آورد، اما بازهم به خاطر طبع سرکش و ناسازگاری با رسم و سنت‌های پوسیده، با اربابان تازه نیز درگیر شد و از کارش او را برکنار کردند، هرچند در سال ۱۷۸۲ دوباره به استخدام دربار وین درآمد اما رابطه موتسارت با دربار تا پایان زندگی او تنش‌آلود باقی ماند
مرگ موتسارت سوژهٔ داستان‌ها، فیلم‌ها، و گفتگوهای فراوان است. موسیقی‌دانان و محققین نظرات مختلفی در رابطه با مرگ او دارند. دقیقاً مشخص نیست که موتسارت در چه زمانی به بیماری و مرگ تدریجی خود واقف شد و این که آیا این درک تأثیری در کارهای او داشت یا نه. برخی معتقدند که او به تدریج بیمار شد و طرز کار و سبک موسیقی او تا حدی مرگ تدریجی او را دنبال می‌کند. بر خلاف این نظر، تعداد زیادی از محققین اعتقاد دارند که بیماری موتسارت به طور ناگهانی بر او عارض شد و پس از ۲ هفته، جانش را گرفت. این طرز فکر بیشتر بر اساس وضع روحی او در نامه‌ها و مکالمه‌های او با دوستان و همکارانش میباشد و عنوان می‌کند که مرگ او ناگهانی و غافلگیرکننده بوده است.
موتسارت حدود یک ساعت پس از نیمه شب پنجم دسامبر سال ۱۷۹۱ درگذشت. او به علت بیماری نتوانست آخرین اثر خود، مس رکوییم در ر مینور را کامل کند، با این حال این یکی از بهترین آثار او میباشد.
آلبوم “حرمان” اولین اثر رسمی و مستقل “امید نعمتی” خواننده گروه “پالت” است
این آلبوم شامل ده قطعه به آهنگسازی و تنظیم صادق تسبیحی است. امید نعمتی به جز خوانندگی در نه قطعه، آهنگسازی برخی قطعات را نیز بر عهده داشته. آهنگ‌های حرمان در فضای موسیقی تلفیقی هستند. بعضی قطعات از سازبندی نظیر کوارتت زهی استفاده می‌کنند و برخی دیگر از ترکیب ساز و فضاسازی الکترونیک
اشعار آهنگ‌ها از آثار شاعرانی همچون هوشنگ ابتهاج، مهدی اخوان ثالث، رسول یونان، رهی معیری، حسین منزوی، حافظ، نادر نادرپور و حمید مصدق انتخاب شده. از نوازندگان آلبوم نیز میتوان نازنین احمدزاده، روزبه اسفندارمز، کوروش بابایی، بهزاد حسن زاده، علی ضرابی، مهیار طهماسبی، دارا دارایی و داریوش آذر را نام برد.
https://beeptunes.com/album/504599798/%D8%AD%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86
بربط یا عود از کهن ترین ساز های شرقی و از ساز های زهی زخمه ای است که در ایران و کشورهای عربی رواج دارد.
برخلاف بیشتر باورها که بربط را سازی عربی دانسته اند، بربط ساز قدیمی ایرانی بوده که پس از اسلام به کشورهای عربی برده می‌شود و از بربط به العود به معنای «چوب» تغییر نام پیدا می‌کند. خاستگاه بربط با استناد به نگاره‌های کنده شده عیلامی در هزاره سوم و چهارم پیش از میلاد، جنوب و جنوب غربی ایران است. در ظروف فلزی و کتیبه‌های بجای مانده از عصر ساسانی که نوازندگان را به تصویر کشیده‌اند این ساز بسیار دیده می‌شود. از بربط نوازان بنام این دوره میتوان باربد، بامشاد، نکیسا و رامتین را نام برد.
در زمان حکومت عبدالرحمان دوم بر اندلس و دعوت او از یک بربط نواز بنام ایرانی به نام کمال‌الدین زریاب این ساز به اسپانیا وارد می‌شود. زریاب بربط را در این سرزمین گسترش و تکامل می‌دهد که در نهایت به ابداع گیتار اسپانیایی منجر می شود.
شکم این ساز بسیار بزرگ و گلابی شکل و دسته آن بسیار کوتاه است. بربط دارای ده سیم است و سیم‌ها به صورت دو به دو کوک می‌شوند. نت نویسی آن با کلید سل است ولی صدای آن یک اکتاو بم تر حاصل می شود. وسعت صوتی این ساز دو اکتاو است.
مضراب بربط از پر طاووس و شاه عقاب است، نوازنده‌های امروزی از مضراب‌های پلاستیکی نیز استفاده می‌کنند.
از جملهٔ عود نوازان معروف میتوان به منصور نریمان، حسن منوچهری، محمود رحمانی پور، اکبر محسنی و عبدالوهاب شهیدی، حسین بهروزی‌نیا، محمد فیروزی، ارسلان کامکار و سالار ایوبی اشاره کرد.
از آلبوم وجد، دونوازدی عود و تنبک، اثر حسین بهروزی نیا
داماهی، در سال 1393 با هدف تجربه ای نو در تلفیق موسیقی های معاصر با موسیقی جنوب ایران شروع به فعالیت کرد. واژه «داماهی» از افسانه های قدیمی جنوبی گرفته شده و بیانگر ایده های هنری گروه است. «داماهی» تلفیقی است از موسیقی فولک جنوب ایران و بعضی نواحی دیگر با موسیقی معاصر، موسیقی مللی که گرچه رگه‌هایی از جَز، رِگه و راک در آن هست، اما عمدتا پاپ به شمار می‌رود. بهره گیری از شعرها و بعضی ملودی‌های ابراهیم منصفی بخش دیگری از هویت داماهی را تشکیل می‌دهد.«رضا کولغانی» خواننده گروه «داماهی» است و «حمزه یگانه»، «دارا دارایی»، «ابراهیم علوی» و «شایان فتحی» دیگر اعضای گروه.
داماهی اولین #آلبوم خود را در شهریور 1394 منتشر کرد.
خرید آلبوم در بیپ تونز
https://beeptunes.com/album/56974449/%D8%AF%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%87%DB%8C
