نصرالله زرین پنجه، نوازنده سرشناس تار و آهنگساز بود. وی در سال ۱۲۸۵ در تهران به دنیا آمد. در ۱۳ سالگی نزد ربیع خان برادر درویش‌خان به نواختن تار
مشغول شد و سپس به خدمت موزیک نظام درآمد.
مدتی نزد مرتضی نی‌داوود و یحیی زرپنجه و علی اکبر شهنازی تعلیم گرفت تا این که با موسی معروفی آشنا شد و ردیفی را که او روایت کرده بود، نواخت. در سال ۱۳۲۰ که علی نقی وزیری به هنرستان موسیقی بازگشت، دوباره نزد حسین سنجری به آموختن تار مشغول شد و در اثر تشویق روح‌الله خالقی از وزارت دارایی به وزارت فرهنگ منتقل شد.
وی ضمن تدریس در هنرستان موسیقی ملی در تدوین کتاب‌های مقدماتی تار و سه تار نقش ارزنده‌ای ایفا کرد. زرین‌پنجه سال‌ها با رادیو همکاری داشت و رهبر ارکستر سازهای ایرانی رادیو بود و قطعه های بسیاری ساخت که اجرا شد. همچنین اتود ها و تمرین‌های او برای تار در کتاب سوم تار و سه‌تار هنرستان به کوشش حسین علیزاده به چاپ رسیده‌اند.
پرویز منصوری مدرس موسیقی، مترجم و مولف بود. وی در اسفند ١٣٠٣ در همدان متولد شد. ویولن را نزد استاد موسی خان نی داوود و روبیک گریگوریان فرا گرفت. او دوره ی آموزش آهنگسازی را با حسین ناصحی پشت سر گذاشت و بدون کنکور وارد رشته آهنگسازی شد.
در سال ١٣۴١ به اتریش رفت و در آکادمی موسیقی و هنرهای نمایشی در رشته آهنگسازی زیر نظر هانس یلینگ به تحصیل پرداخت.
در سال ١٣۴٩ پس از اتمام تحصیل به ایران بازگشت و مشغول تدریس در هنرستان های موسیقی، دانشگاه و تلویزیون شد.
منصوری چه در ترجمه و چه تالیف آثار موسیقایی از اولین و جدی ترین مؤلفان این رشته به زبان فارسی بوده است. تنوع موضوع درآثار او نیز قابل توجه است و محدود به یک حوزه خاص نمی شود: از تئوری موسیقی تا هارمونی تحلیلی، از ارکستراسیون ریشارد اشتراوس تا کاوشی در قلمرو موسیقی ایرانی، و… به ویژه دو کتاب عالی او که به چاپ های متعدد رسیده اند: «چگونه خوب بشنویم» و «چگونه از موسیقی لذت ببریم».
شناخته شده ترین اثر منصوری، “تئوری بنیادی موسیقی” است که تا به امروز نزدیک به ۴٠ بار تجدید چاپ شده است و در سال ٧١ هم به عنوان کتاب سال موسیقی برگزیده شد. پرویز منصوری در ٢۵ آذر سال ١٣٩٠ در اتریش درگذشت.
source: deconik|wikipedia|hamshahrionline