انتخابی از موسیقی متن فیلم “شکل آب” برنده ی جایزه گلدن گلوب بهترین موسیقی فیلم سال 2018
آهنگساز: الکساندر دسپلا
تاریخ پیدایش موسیقی آکادمیک ایران
تاریخ پیدایش موسیقی آکادمیک ایران، قسمت چهارم
در اردیبهشت ۱۳۱۳ یک بار دیگر نام مدرسه موسیقار به «هنرستان موسیقی» تغییر یافت. در آذر ماه همان سال رضا خان ریاست و اداره امور هنرستان را به غلامحسین مینباشیان (فرزند سالار معزز) تفویض کرد.
در دوره علینقی وزیری موسیقی ایرانی نیز به برنامه مدرسه اضافه شده بود ولی در دوره غلامحسین مین باشیان این دو موسیقی از یکدیگر تفکیک شدند و درسال تحصیلی ۱۵-۱۳۱۴ نظر به اینکه اساس و برنامه هنرستان موسیقی و طرز تدریس و تعلیم بر وفق ممالک متمدن باشد برنامه تازه‌ای تنظیم و مقررات جدیدی به پیشنهاد مین باشیان به اجرا درآمد.
شاگردان هنرستان نیز به سه گروه ابتدایی، متوسطه و عالی تقسیم شدند.
در سال ۱۳۱۴ ورود دختران نیز به مدرسه موسیقی آغاز گردید و تعدادی از آموزگاران دروس موسیقی و غیر موسیقی نیز از زنان بوده‌اند.
در سال ۱۳۱۸ اداره موسیقی کشور تأسیس یافت و مین باشیان به ریاست کمیسیون موسیقی این سازمان درآمد. از جمله کارهای این کمیسیون، برگزاری کنسرت های موسیقی کلاسیک برای عموم و انتشار مجله موسیقی بود.
سال ۱۳۱۹ با افتتاح رادیو تهران یک ارکستر ۱۷ نفری از موسیقی‌دانان اروپایی در آن به اجرای برنامه می‌پرداختند که بعد از شهریور ۱۳۲۰ تمامی آنها ایران را ترک کردند و یک ارکستر از فارغ التحصیلان عالی موسیقی قطعات موسیقی ایرانی را به سبک غربی در رادیو می‌نواختند…
غلامحسین مینباشیان
رییس هنرستان موسیقی و کمیسیون موسیقی در سال های ۱۳۲۰-۱۳۱۳
Source: tmbs.farhang.gov.ir dorrab.com
سازشناسی
سازشناسی: کلارینت
کلارینت از خانواده ی ساز های بادی چوبی و دارای یک زبانه (قمیش) است، متشکل است از یک لوله استوانه ای که انتهای تحتانی آن کمی مخروطی شده است. کلارینت را از چوب سیاه آفریقایی می سازند.
در سال 1700 میلادی، یوهان کریستوف دنر، با اضافه کردن قطعه ای به ساز “شالومو” فرانسوی، کلارینت را در آلمان اختراع کرد. در طول زمان نیز، کلیدها و صفحه‌هایی اضافه شدند تا کیفیت صدا و نواختن ساز را بهبود بخشند.
کلارینت انواع زیادی دارد که آنها را «خانواده کلارینت» می‌خوانند. کلارینت نشان داد که یک ساز انعطاف‌پذیر با صدایی استثنائی است و میتوان در موسیقی کلاسیک، موسیقی های نظامی، جَز و کلِزمِر و موسیقی های شرقی از آن استفاده کرد.
محدوده صوتی کلارینت نزدیک به چهار اکتاو است و آن را به سه بخش: شالومو، کلارینو و آلتیسیمو نامگذاری میکنند.
تعداد کلیدها و سوراخهای کلارینت، بسیار بیشتراز کلیدها و سوراخ های فلوت و به همین دلیل انگشت گذاری این ساز مشکل تر از فلوت است.
کلارینت یک ساز انتقالی است و نت نویسی آن با صدادهی آن متفاوت است.
نوازندگان مطرح کلارینت کلاسیک عبارتند از:
Harold Wright, Sharon Kam, Sabine Meyer, Martin Fröst, Julian BlissJost Michaels,Dieter Klöcker …
خانواده #کلارینت
از چپ به راست: کلارینت می بمل، سی بمل، آلتو، باس، کنترباس
اجرای قطعه لیبِرتانگو، اثر “استور پیاتزولا” توسط کوارتت کلارینت مسکو
معرفی گروه موسیقی داماهی
معرفی گروه موسیقی تلفیقی داماهی
داماهی، در سال 1393 با هدف تجربه ای نو در تلفیق موسیقی های معاصر با موسیقی جنوب ایران شروع به فعالیت کرد. واژه «داماهی» از افسانه های قدیمی جنوبی گرفته شده و بیانگر ایده های هنری گروه است. «داماهی» تلفیقی است از موسیقی فولک جنوب ایران و بعضی نواحی دیگر با موسیقی معاصر، موسیقی مللی که گرچه رگه‌هایی از جَز، رِگه و راک در آن هست، اما عمدتا پاپ به شمار می‌رود. بهره گیری از شعرها و بعضی ملودی‌های ابراهیم منصفی بخش دیگری از هویت داماهی را تشکیل می‌دهد.«رضا کولغانی» خواننده گروه «داماهی» است و «حمزه یگانه»، «دارا دارایی»، «ابراهیم علوی» و «شایان فتحی» دیگر اعضای گروه.
داماهی اولین #آلبوم خود را در شهریور 1394 منتشر کرد.
خرید آلبوم در بیپ تونز
https://beeptunes.com/album/56974449/%D8%AF%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%87%DB%8C
تاریخ پیدایش موسیقی آکادمیک ایران
تاریخ پیدایش موسیقی آکادمیک ایران، قسمت سوم
در سال ۱۲۹۷ کلاس موزیک از دارالفنون جدا شد و به صورت یک مدرسه مستقل به نام “مدرسه موزیک” زیر نظر غلامرضا مین باشیان تشکیل شد، در واقع این نخستین مدرسه ای بود که برای تعلیم موسیقی به شیوه ی علمی در ایران تشکیل شد.
مین باشیان برای تدریس در این مدرسه یک دوره جزوه های سازشناسی و هارمونی و ارکستر شناسی و موسیقی نظامی را از زبان فرانسه ترجمه کرده بود و این رشته ها را خود شخصا تدریس میکرد.
از شاگردان مسیو لومر به عنوان مدرس درمدرسه استفاده شد. افرادی چون میرزا حسین خان، سلیمان خان، بهرام خان و نصر الله مین باشیان.
شرط ورود به مدرسه داشتن تصدیق‌نامه شش ساله ابتدایی بود و دوره آن در ابتدا شش سال بود و به شاگردان تصدیق عالی که برابر با دیپلم بود اعطا می‌گردید. همچنین جهت کمک مالی به دانش آموزان بی‌بضاعت نظام‌نامه‌ای تدوین یافت و به هر دانش آموز ماهی یک تومان خرج تحصیل و سالی دو دست لباس داده شد
در سال ۱۳۰۷ و به دنبال ممنوعیت اشتغال کارکنان دولت در دو سازمان به صورت هم زمان ، سالار معزز به ارتش بازگشت و اداره مدرسه موزیک به
علینقی وزیری واگذار شد.
علینقی وزیری که در سال ۱۳۰۲ بعد از چند سال مطالعه موسیقی درفرانسه و آلمان به ایران بازگشته بود در همان سال تصمیم به تشکیل «مدرسه عالی موسیقی» گرفت و به همین جهت در روزنامه «شفق سرخ» یک آگهی به این منظور به چاپ رسانید:
«این بنده علینقی وزیری، افتتاح مدرسه عالی موسیقی را در خیابان نادری کوچه آقا قاسم شیروانی در تاریخ اول حوت اعلان می نماید…»
این مدرسه تا زمانی که وی به ریاست مدرسه موزیک منصوب گردید با همین نام به فعالیت خود ادامه داد و بعد از آن در واقع این دو مدرسه با هم ادغام گردیده و نام آن نیز به «مدرسه موسیقی دولتی» تغییر یافت.
در سال ۱۳۰۸ ارکستر مدرسه تشکیل گردید و تدریس ارکستر شناسی، آهنگ‌سازی و پیانو هم به عهده وزیری بود که شامل موسیقی ایرانی و غربی میشد. در سال ۱۳۱۱ مهدی قلیخان هدایت (نخست وزیر وقت)، از مدرسه موسیقی بازدید کرد، پیشرفت کار مدرسه او را تحت تاثیر قرار داد بنابراین پیشنهاد داد که مدرسه موسیقی دولتی به «مدرسه عالی موسیقار» تبدیل شود…
علینقی وزیری
source: dorrab.com
موسیقی متن فیلم
انتخابی از موسیقی متن فیلم “خداحافظ لِنین” فیلمی آلمانی به کارگردانی ولفگانگ بکر محصول سال ۲۰۰۳
آهنگساز: یان تیرسن
برنده ی جایزه بهترین موسیقی متن از جشنواره فیلم آلمان
سازشناسی
سازشناسی: ویولا
ویولا یا ویولن آلتو، دومین ساز زهی از خانواده ی ویولن است. طول ویولا حدود ۵ سانتی متر بیشتر از ویلن است و به همین سبب از ویولن بزرگ تر و صدای آن بم تر، گرم و ملایم است، سیم های آن ضخیم ترند و آرشه آن سنگین تر است.
چهار سیم ویولا مانند ویولن با فاصلهٔ پنجم درست با هم کوک می‌شوند. کوک سیم‌های این ساز به ترتیب از زیر به بم عبارت است از: لا (سیم اول) ر (سیم دوم) سل (سیم سوم) دو (سیم چهارم)
نت نویسی این ساز با کلید دو خط سوم صورت میگیرد.
محدوده صوتی ویولا نزدیک به چهار اکتاو است.
چایکوفسکی، نوکتورن اپوس۱۹
تنظیم شده برای ویولا و پیانو
تاریخ پیدایش موسیقی آکادمیک ایران
نخستین ارکستر سلطنتی ایران
در زمانِ مدیریتِ موسیو لومر در شعبه ی موسیقی نظام، یک فرانسوی به نام “دوال” که نوازنده ی ویولن و رهبر ارکستر بود نیز به کمک لومر آمده و یک ارکستر ۳۶ نفری از سازهای زهی را تشکیل داد، ضمن اینکه او نخستین کسی بود که نواختن ویولن را در ایران معمول کرد.
به این ترتیب در سال ۱۲۶۵ نخستین ارکستر سلطنتی ایران زیر نظر لومر و با ۳۸ فارغ التحصیل دارالفنون تشکیل شد. همچنین گروه های موسیقی نظامی به شیوه غربی توسط لومر و دوال در ایران شکل گرفت.
در سال ۱۲۸۹، غلامرضاخان مین باشیان (سالار معزز) از فارغ التحصیلان برجسته ی موسیو لومر، که پس ا فراغت از تحصیل به روسیه فرستاده شده و در پتروگراد تحصیل خود را دنبال میکرد، از طرف وزارت معارف به ریاست ارکستر شاهنشاهی منصوب شد.
در سال ۱۲۹۴ به پیشنهادِ مین باشیان، شعبه موزیک نظام دارالفنون به صورت یک آموزشگاه، تحت عنوان “کلاس موزیک” فعالیت خود را پس از چند سال تعطیلی آغاز کرد، و چند تن از هنر آموزان برجسته برای تدریس موسیقی غربی به این کلاس دعوت شدند.
در این کلاس به جز دروس موسیقی نظامی، دیگر رشته های موسیقی غربی نیز تدریس میشد، از این رو به جز شاگردان نظامی، هنرجویان غیر نظامی نیز در این کلاس گرد آمدند و این “نخستین آموزشگاه موسیقی غربی” در ایران بود…
غلامرضا مین باشیان
موسس اولین مدرسه موسیقی در ایران
source: tmbs.farhang.gov.ir
گروه موسیقی تلفیقی دال
معرفی گروه موسیقی تلفیقی دال
گروه دال که نامش را از اولِ واژۀ دوستی گرفته، در اسفند ۱۳۹۲ با انتشار تک آهنگ “آوازم را می رقصیدی” شکل گرفت
دال در سال ٩٣ چند تك آهنگ دیگر در فضاى مجازى منتشر كرد كه به واسطه ى آنها جايش را در بين مخاطب هاى موسيقى تلفيقى امروز پيدا كرد. و در همان سال قطعه ى “طعم شيرين خيال” را براى تيتراژ فيلمى با همين نام از “كمال تبريزى” ساخت
اولين آلبوم گروه دال با نام “گذر ارديبهشت” در بهار ٩٥ منتشر و جزو پر فروش ترين موسیقی هاى سال شد. اين موسیقی در سى و دومين جشنواره موسيقى فجر برنده لوح تقدير بهترين موسیقی تلفیقی سال و همچنين كانديد جایزه “باربد” در بخش آهنگسازى شد
اعضاى اين گروه را امین هدایتی(خواننده)، شایان شکرآبی(آهنگساز و پیانیست)، غزل مهدوى (شاعر و ترانه سرا) و یزدان بهمنی ( سازهای هندپن و کوبه ای) و میلاد سعدی (سازهای کوبه‌ای) تشكيل مى دهند. هم چنين فرشاد رضايى (گيتار باس) و آرش آذر (دودوك) نيز دال را همراهى مى كنند.
خرید آلبوم در :
https://beeptunes.com/album/181826781/%DA%AF%D8%B0%D8%B1-%D8%A7%D8%B1%D8%AF%DB%8C%D8%A8%D9%87%D8%B4%D8%AA
سازشناسی
ساز شناسی: تار
تار یکی از اصلی ترین ساز های موسیقی ایران است. از دو کاسه ی بهم چسبیده تشکیل شده که یکی کوچک تر (نقاره) و یکی بزرگتر (کاسه) است و روی آنها پوست نازکی کشیده شده است. تار شش سیم دارد که هر کدام دو به دو کوک می شوند. روی دسته ی تار 28 پرده بسته شده است (پرده همچون علامتي است که جاي انگشتان را هنگام نواختن ساز مشخص مي کند. هر پرده را با پيچيدن رشته هايي از جنس روده ي گوسفند به دور دسته, از پرده ي ديگر مشخص مي کنند )
براي نواختن تار , نوازنده کاسه ي تار را روي پا قرار مي دهد. سپس با يک دست دسته ي تار را مي گيرد و انگشتان خود را روي پرده هاي دسته قرار مي دهد و با دست ديگر با مضراب ( تار با مضرابي کوچک از جنس برنج و موم نواخته مي شود) به سيم ها ضربه مي زند.
وسعت صدای تار دو و نیم و نزدیک به سه اکتاو است.
نوازندگان و اساتید مشهور تار عبارتند از:
خاندان فراهانی ( آقا علی اکبر، آقا غلامحسین، میرزاحسینقلی، میرزا عبدالله، آقا غلامرضا، علی اکبر و عبدالحسین شهنازی)، مرتضی نی داوود، ارسلان درگاهی، علینقی وزیری، نورعلی برومند، جلیل شهناز، فرهنگ شریف، غلامحسین بیگجه خانی، هوشنگ ظریف، محمدرضا لطفی، داریوش طلایی، کیوان ساکت، داریوش پیرنیاکان، حسین علیزاده، علی قمصری و غیره
بخشی از کنسرت حسین علیزاده و تریو رامبراند