#روبرت_شومان در تاریخ ۸ ژوئن ۱۸۱۰ در آلمان به دنیا آمد. شومان آهنگسازی را پیش از ۷ سالگی شروع کرد، دوران بچگی او صرف ادبیات هم شد؛ زیرا پدرش، آوگوست شومان، ناشر، رمان‌نویس و کتاب‌فروش بود و در علاقه‌مندی او به ادبیات تاثیر داشت.
روبرت در ۱۴سالگی یک مقاله دربارهٔ موسیقی و زیبایی‌های آن نوشت و آن را به کتابی که توسط پدرش ویرایش شده بود اضافه کرد.
علاقهٔ شومان به موسیقی در دوران کودکی، با دیدن نوازندگی آیزاک موشلز شکوفا شد.
پدر شومان، که ذوق و علاقهٔ پسرش به موسیقی را تشویق می‌کرد، در سال ۱۸۲۶ درگذشت. پس از درگذشت پدرش، مادر و قیّمش از ادامه تحصیل روبرت در رشتهٔ موسیقی استقبال نکردند و آیندهٔ او را پوچ خواندند. به همین دلیل، برای خشنودی مادر، به قصد تحصیل حقوق وارد دانشگاه لایپزیگ شد.
در ۲۰ سالگی به کنسرت #نیکولو_پاگانینی رفت و تحت تاثیر نوازندگی او قرار گرفت و تصمیم گرفت تا بالاخره حرفه موسیقی را آغاز و در نوازندگی پیانو چیره دست شود. او در طول دوران تمرین های پیانو برای تقویت انگشت چهارم دست راستش دستگاهی ابداع کرد که همین دستگاه به دستش آسیب فراوان زد و باعث فلج شدن انگشتش شد.پس از این اتفاق، روبرت آرزوی نوازنده شدن را رها کرد و از آن به بعد، زندگی خود را وقف آهنگسازی کرد.
مدتی بعد، او عاشق و دلباخته ی کلارا ویک (که دختر استادش بود) شد، پدر کلارا با این عشق بسیار مخالف بود و آنها دوران دلدادگی را با رنج فراق و دوری سپری کردند اما سرانجام با یکدیگر ازدواج کردند. #کلارا_شومان که در مطالب پیشین از او سخن گفتیم نیز از بزرگترین پیانیست های دوران خود بود.
آثاری که روبرت شومان در نخستین سال‌های ازدواج با کلارا خلق کرده سرشار از عشقی نیرومند و آفریننده است. ترانه‌های آوازی، آثار مجلسی، کارهای پیانویی و سمفونی‌ها از عشق پرشور او حکایت دارند. او همچنین مجله ای ویژه موسیقی منتشر می کرد و به نقد آثار موسیقی می پرداخت و در همین مجله بود که او دقت و توجه مردم را به آثار #شوپن و #برامس را جلب کرد.
در سال ۱۸۵۰ شومان در چهل سالگی همسر و فرزندان خود را به دوسلدورف آورد و مدیریت ارکستر این شهر را به عهده گرفت. در نخستین آثار این دوره شور و نشاط او از موفقیت هنری در محیط تازه، شادابی از طبیعت سرشار حوزه راین نمایان است و گواه آن سمفونی سوم اوست: سمفونی راینی.
اما دوران شادمانی شومان در کرانه راین زودگذر بود. او به زودی به بحران روحی سنگینی دچار شد که انگیزه واقعی آن تا امروز ناشناخته مانده است. در تمام اوقات با اندوه و افسردگی دست به گریبان بود. با وجود این بخشی از مهم‌ترین کارهای شومان در این مرحله پایانی شکل گرفته است: کنسرتوی ویولنسل، کنسرتوی ویولن، مس و رکوئیم.
نشانه‌های پریشانی و جنون هرچه بیشتر در شومان آشکار می‌شد. یک بار به قصد خودکشی خود را به راین انداخت. او را از غرق شدن در رودخانه نجات دادند، اما جنون او درمانی نداشت. شومان دو سال آخر زندگی را به درخواست خود در آسایشگاهی در بن گذراند.
او در ۲۹ ژوئیه ۱۸۵۶ در شهر بن درگذشت.
شنیدن نمونه آثار در کانال تلگرام آموزشگاه موسیقی پارت
Source: 52composers. wikipedia. hamshahrionline
@partmusicschool