علی تجویدی نوازنده ویولن، سه تار، آهنگساز و پژوهشگر موسیقی و از چهره های ماندگار موسیقی ایران است.
او در ۱۵ آبان ۱۲۹۸ در تهران متولد شد. آموختن موسیقی را از کودکی نزد پدرش هادی‌خان تجویدی که در نقاشی از شاگردان طراز اول کمال‌الملک و در موسیقی از شاگردان مستعد درویش‌خان بود آغاز کرد.
پس از مدتی نزد ظهیرالدینی به فراگیری فلوت پرداخت. به نقل از خود ایشان، از دوازده سالگی دستگاه‌های موسیقی ایرانی را دقیق می‌شناخته است.
از شانزده سالگی نزد “حسین یاحقی “نواختن ویولن را آموخت و پس از دو سال به محضر درس #ابوالحسن_صبا (که دوست و همکار پدر تجویدی بود) راه یافت. به مدت هشت سال در مکتب او به فراگیری ویولن و سه‌تار پرداخت.
مدتی نیز از یک ویولنیست اروپایی نوازندگی ویولن کلاسیک و تکنیک های آن را فرا گرفت. پس از آن با راهنمایی صبا، به محفل هنری محمد ایرانی مجرد راه یافت و با بسیاری از هنرمندان بزرگ آشنا شد و از خرمن هنر استادان بزرگی بهره برد.
تجویدی یکی از برجسته‌ترین شاگردان استاد صبا بود و در غیبت ایشان کلاس استاد را اداره می‌کرد. او استاد چیره‌دست ویولن بود و سال‌ها در هنرستان موسیقی در رشته ویولن تدریس می‌کرد.
علاوه بر نوازندگی، در آهنگسازی و ساخت تصنیف، چیره دست بود و توانست صدها ترانه به یاد ماندنی را با صدای هنرمندان نامدار به اجرا درآورد.
او در آن زمان با بسیاری از هنرمندان برجسته آن دوره همکاری کرده و همچنین خوانندگان برجسته ای را تعلیم داد.
تجویدی در سال‌های پایانی عمر، بسیار کم کارشده بود و تنها کاری مشترک با علی‌اصغر شاه‌زیدی و تصنیفی با صدای #محمدرضا_شجریان به مناسبت آغاز به کار ارکستر ملی ایران اجرا کرد.
او منتخب چهارمین همایش چهره های ماندگار در سال ۱۳۸۳ است.
وی در ۲۴ اسفند ۱۳۸۴ و در سن ۸۶ سالگی به علت بیماری سرطان در گذشت.
source: wikipedia